Dziś mija rok od diagnozy. Rok z mojego życia. Wiele się działo i zmieniło w tym czasie. Zmieniłam pracę, mam psa i nieco inaczej patrzę na świat. Zaszczepiłam się, byłam w Neapolu i kąpałam się w morzu, rozpoczęłam terapię i regularne – bądź mniej regularne – treningi z Martą. Początki ze świadomością choroby były ciężkie. […]
Jak podjąć przerwane wątki życia? Jak dalej żyć, gdy w głębi serca zaczynasz rozumieć, że powrót nie jest możliwy?
Przemyślenia wakacyjne. Lubię jesień. Jesień, która jest ciepła (a przynajmniej bez deszczu) i kolorowa. Ale lubię ją, gdy jest co najmniej we wrześniu, a nie podczas wakacji. Wtedy odechciewa się wszystkiego – tylko zostać w domu, pod kołdrą, zasłonić okna i jeść chipsy. Myśl o tym, że nadchodzi jesień sprawiła, że pomyślałam o chorobie. W […]
Już zapomniałam jak ciężko jest mówić komuś o mojej chorobie. Przedstawić przebieg, obecne samopoczucie, leki. Dalej czuję się wtedy… obco. Jak trędowata. Wizyty w ZUSie, udowadnianie, że nadal potrzebuję wsparcia, są dla mnie w pewnym sensie upokarzające. Oczywiście, za lata opłacania składek zasiłek należy mi się jak psu buda, ale nie zmienia to faktu, że […]
Mamy psa. Ja i pies. Ha! dawna, młodsza Ja by mnie wyśmiała, dlaczego nie mam kota. Mimo wszystko brakuje mi odwagi. Odwagi, by mówić śmiało i głośno o chorobie i jej aspektach. Odwagi, by promować tą stronę. Podziwiam ludzi, którzy mają w sobie tyle siły, by mówić na głos. Niby staram się, niby coś tam […]
Śmierć potrafi wywrócić człowieka do góry nogami. Nawet taka, której można się spodziewać, która jakoś jarzy się na horyzoncie. Wówczas zawsze wraca do mnie Heidegger i „bycie się”. Kim jesteśmy, dokąd zmierzamy, takie tam. Każdy z nas kiedyś umrze. Po prostu nie chciałabym być wtedy sama.
Bywają gorsze dni, które czają się na mnie zza winkla. Jak na przykład dzisiaj. Niby nic, ostatnie dni były świetne; miałam dziś zaplanowaną wizytę u psychiatry i w ZUSie. Rozmowa z lekarką okazała się bardziej stresująca niż myślałam, a ZUS rozwalił mnie kompletnie. Dzisiaj przypomniałam sobie, po co to wszystko robię. Jestem po prostu chora. […]
Bardzo trafną myśl dziś usłyszałam od Pani psycholog – moja przeszłość jest jak złamana noga, która się źle zrosła. Żeby mnie teraz wyleczyć musi mi ją na nowo złamać i prawidłowo poskładać. A to oznacza po pierwsze długi proces. Po drugie oznacza cierpienie i ból, którego już doświadczam i wcale nie mam na to ochoty. […]
Śniło mi się, że Ania brała ślub, a wesele miało się odbyć w domu na Orzeszkowej. Nie każdy dzień jest zły i nie chcę pisać tylko o nich. Wczoraj na przykład był dzień wcale piękny. Pojechałam do ZOO, widziałam same wspaniałości: lemury grzejące brzuszki na słońcu, karmiłam liśćmi sarenkę (wydaje mi się, że rozróżniam już […]